Nancy Mostrey - Vuurvogel

Vuurvogel vertelt het hedendaagse verhaal van de moedige Emilie, een meisje dat terug naar huis gaat na een verblijf in het brandwondencentrum. Na een brand op een boot heeft ze haar grote liefde verloren en de brandwonden hebben haar zwaar verminkt. De lezer volgt Emilie op de voet in haar moeizame revalidatie en rouwproces. Ondanks de steun van haar ouders lijkt een terugkeer naar het gewone leven haar onwezenlijk. Gelukkig vindt ze veel steun bij Lore, een vriendin  die haar helpt om het verlies een plaats te geven.

Het boek leest gemakkelijk en kenmerkt zich door eenvoudig alledaags taalgebruik. De titel verwijst naar de feniks, een mythologische vogel die opbrandt en uit zijn eigen as herrijst. Het is een duidelijke hint naar de nieuwe start die Emilie maakt na haar traumatische ongeval. Elk hoofdstuk belicht, vanuit het perspectief van Emilie, een episode uit het dagelijkse leven. De afwisseling tussen dagboekfragmenten en flashbacks mist psychologische diepgang. Omdat Mostrey vooral focust op de fysieke aspecten van de revalidatie blijft een introspectieve analyse op de emotieve wereld van Emilie grotendeels achterwege, een gemiste kans. Gelukkig vervalt de auteur niet in sentimentaliteit. De nevenpersonages zijn duidelijk afgelijnd in hun rol waardoor ook hier geen sprake is van een grondige mentale reflectie. De impact van het ongeval op de ouders en Lore blijft daardoor zwaar onderbelicht. Hierdoor zal de iets oudere adolescent waarschijnlijk snel afhaken. Voor de jongere lezer reikt dit boek voldoende handvaten aan om na te denken over de ingewerkte thematiek van rouw, verlies en de mentale gevolgen van een fysieke afwijking.

'We hadden ons leven al helemaal gepland. Nog een paar maanden als laatstejaars, en dan samen naar de universiteit. We waren er zo van overtuigd dat we voor altijd bij elkaar zouden blijven dat we onze toekomst volledig hadden uitgestippeld ...'