Johan Harstad - Buzz Aldrin, waar ben je gebleven?

Mattias is geboren in 1969 tijdens de eerste maanlanding, juist op het moment dat Buzz Aldrin, de tweede man op de maan, het maanstof met zijn voeten deed opdwarrelen. Mattias heeft een drang naar anonimiteit en spiegelt zich hierdoor aan Buzz Aldrin, de vergeten tweede man op de maan na Neil Armstrong. Op een bepaald moment beslist hij echter om in te gaan op een aanbod van een vriend en hij vertrekt naar de Færøer-eilanden; "Het land waar geen boom groeit, het land dat op de maan lijkt." Aan boord van het schip loopt het mis en Mattias ontwaakt ergens op de Færøer, totaal gedesoriënteerd met biljetten op zak. Hij is doorweekt en gewond, maar vindt onderdak bij een psycholoog.

Johan Harstad schetst met Mattias een realistisch personage dat worstelt met onbegrip, vervreemding, sociale ontwrichting, beklemming en de geborgen onzichtbaarheid van het leven. Harstad schrijft in een lyrische stijl die doorspekt is met onderkoelde Scandinavische humor. De roman krijgt vorm via rake observaties en een apart taalgevoel. Het boek hint naar De ondraaglijke lichtheid van het bestaan van Milan Kundera, maar dit werkt niet storend. Het thema van vergankelijkheid is heel sterk uitgewerkt en de ingewerkte stamelende herhalingen zijn een pleidooi voor bescheidenheid, een aanrader!

"Augustus en september kwamen en gingen voordat ik het doorhad, de bomen die er niet waren verloren hun bladeren en ik bracht mijn dagen met Havstein en Ennen door in de werkplaats, produceerde houten schapen en stopte ze in de toeristvriendelijke verpakking, probeerde niet stil te staan bij wat ik deed, dat het nutteloos was, dat ik niet echt een bijdrage leverde. Anna en Palli kwamen elke dag aan het eind van de middag terug, we aten samen en het waren gezellige dagen, ik ontdooide langzaam, dag voor dag, ik was Ötzi de ijsmummie die na al die jaren in de Alpen was gevonden en ik had hier zo lang op gewacht, ik inhaleerde met grote teugen en probeerde me elke dag gemakkelijker te bewegen."